MIKROLEARNING, czyli krótko, prosto, ciekawie, na temat – QUIZY, “PIGUŁKI WIEDZY” na @dobrapolnistka

Lekcje prowadzone są przez Skype’a. Potrzebna jest kamerka – może być taka jak w laptopie. Lekcja trwa 60 minut, ale może też 45 – to zależy od tego, ile czasu uczeń da radę skupić się i skoncentrować.
Podczas lekcji czytamy teksty, rozwiązujemy zadania i ćwiczenia.
Zadania i ćwiczenia albo przesyłam wcześniej pocztą (można je przed lekcją wydrukować), albo – bezpośrednio na Skype’a.
Prace pisemne uczeń przesyła na adres poczty elektronicznej (mail@polski-online.pl) Nauczyciel sprawdza zadanie, pisze komentarz i odsyła do ucznia.
Lekcje mogą obejmować bieżący materiał z języka polskiego i/albo przygotowanie do egzaminu klasyfikacyjnego.
Możemy także przygotować scenariusze zajęć lekcyjnych dla rodziców.

Przykładowy scenariusz

Julian Tuwim “Dyzio marzyciel”

Materiały, czyli co potrzebujemy przygotować
wiersz Juliana Tuwima “Dyzio marzyciel” (może też być nagranie utworu), kartki z bloku rysunkowego lub technicznego, nożyczki, kredki, flamastry, farby, papier kolorowy, klej, zeszyt, długopis, reprodukcje obrazów – Konrad Krzyżanowski “Chmury w Finlandii”, Mondrain Piet “Czerwone chmury”

Przebieg zajęć, czyli jak można omówić temat
1. “Wykonujemy łąkę” – wycinamy z kartek trawę, kwiaty, malujemy kredkami, farbami, flamastrami, wyklejamy kolorowym papierem. Tak wykonaną plastyczną pracę umieszczamy na dywanie lub podłodze. Jeśli dziecko chce, może się na tej “łące” położyć.

2. Czytamy wiersz Juliana Tuwima “Dyzio marzyciel” lub słuchamy nagrania tekstu.
3. Opisujemy krajobraz, na tle którego marzył Dyzio (błękitne niebo, obłoczki płynące, złociste, pierzaste).
4. O czym marzył Dyzio? (o waniliowym kremie, lodach malinowych, ciastkach, czekoladowym torcie).
5. Dlaczego miał takie słodkie skojarzenia? – swobodna wypowiedź dziecka.
6. Rozmowa z dzieckiem na temat jego marzeń (dlaczego takie, które są najważniejsze, itd.).

7. Opisujemy chmury przedstawione na obrazach.
A. Zwrócenie uwagi na kształt chmur – co przypominają, do czego są podobne.
B. Zwrócenie uwagi na kolorystykę obrazów.
C. Jakie emocje, doznania wywołują u odbiorcy.

8. Z wcześniej przygotowanej rozsypanki wyrazów układamy 3 frazeologizmy związane ze słowem ‘marzenie’. Objaśniamy ich znaczenie.

A. Marzyć o niebieskich migdałach – myśleć o czymś nierzeczywistym, nierealnym.
B. Żyć marzeniami – przekładać marzenia nad rzeczywistość.
C. Bujać w obłokach – myśleć o rzeczach nierealnych.

Podsumowanie, czyli do przemyślenia
1. Czy warto żyć marzeniami? – odpowiadamy na pytanie za pomocą argumentów potwierdzających lub przeczących. Wnioski (w formie zdań lub równoważników) zapiszemy w zeszycie.

Dzieci i młodzież wracają przed wakacjami do szkoły. Przyznam szczerze, że ta wiadomość zaskoczyła mnie. Nie z tego powodu, że jestem zwolenniczką lekcji zdalnych, ale przyzwyczaiłam się, że moja córka ma zajęcia w domu. Nie musi wstawać wcześnie, tłoczyć się w środkach komunikacji miejskiej, zarówno w jedną jak i w drugą stronę, że może zjeść obiad w porze obiadowej, a nie prawie wczesnej kolacji.
Ale ucieszyłam się, że będzie mogła wrócić do szkolnego życia. Do rozmów z koleżankami, kolegami i nauczycielami “twarzą w twarz”, a nie tylko przez kamerkę w laptopie. Tak sobie myślę, że pojawienie się w szkole będzie dla uczniów powrotem z dalekiej wyprawy. Trzeba odbudować wzajemne relacje, od nowa przyzwyczaić się do szkolnego trybu funkcjonowania.
Nasunęły się też pytania: czy nauczyciele zarzucą uczniów sprawdzianami, kartkówkami, odpytywaniem. Co rusz w internecie pojawiały się wpisy, że pedagodzy szykują dla uczniów solidne powtórki. Nie chcę przez to powiedzieć, że jestem przeciwniczką utrwalania wiadomości. Wręcz, nomen omen, przeciwnie. Szkolna nauka to ćwiczenie umiejętności. Im więcej tego typu praktycznych zadań uczeń wykona, tym łatwiej będzie mu się przygotować do egzaminów. A jako korepetytorka wiem, co mówię.
Moja córka obawiała się powrotu. Z przyczyn, o których pisałam powyżej. Pan dyrektor szkoły w imieniu swoim i nauczycieli napisał list adresowany do uczniów. Pozwolę sobie zacytować fragment listu. ” Rozmawiamy o Waszych obawach w gronie pedagogów i zapewniam, że dołożymy starań, aby ułatwić Wam ten powrót, oszczędzając stresów i niepotrzebnych napięć. Najważniejsze teraz, abyście po niezwykle trudnym czasie jak najszybciej odzyskali poczucie bezpieczeństwa i emocjonalnej równowagi. Zapewnienie Wam wsparcia szkoły jest dla nas najwyższym nakazem. Czekamy na Was w murach szkoły z radością i życzliwością, a nie z rejestrem luk i braków!”
Piękne słowa napawające nadzieją i radością. I co ważne – wiarygodne.
Życzę każdej uczennicy i każdemu uczniowi, aby bez lęku mogli wrócić do swoich szkół, nauczycieli, koleżanek i kolegów. Aby nauka nie kojarzyła się z niepewnością, obawą i stresem, ale zadowoleniem i chęcią do pracy.

Dla dzieci z negatywnym nastawieniem do niektórych zadań

Sięgnijmy po utwór “O pająku, który nie umiał tkać swojej sieci” Marty Jurek
Tekst można przeczytać lub opowiedzieć.
A oto jego streszczenie.

Pajączek Hirek nie potrafił tkać pajęczej sieci. Z tego powodu bardzo się martwił, ponieważ w szkole otrzymywał złe oceny. Nie chciał poprosić o pomoc rodziców, bo wstydził się, że należąc do rodziny pająków nie potrafił utkać sieci. Przyjaciel Miecio poradził mu, żeby wyćwiczył tę umiejętność, zwłaszcza, że pani Dziergawa, […] która uczyła tkania sieci, ogłosiła, że dokładnie za tydzień odbędzie się finał szkolnego konkursu na najdłuższą sieć pajęczą, a klasa, która w nadchodzącym tygodniu utka najdłuższą sieć, wygra wycieczkę do zamku i nocleg w podziemiach!”. Hirek z jednej strony ucieszył się, z drugiej zaś zmartwił, bo nie widział żadnego dobrego wyjścia z sytuacji. “Jeśli się nie włączy w przygotowania, to zachowa się nieuczciwie wobec kolegów, ale jeśli się zaangażuje, to będzie tylko utrudniał i spowalniał pracę”.
Lilka, która w klasie najlepiej i najszybciej tkała sieci powiedziała, że tkactwa można nauczyć się z poradnika. Hirek słysząc to, pobiegł do biblioteki i wypożyczył książkę “Tkanie sieci, krok po kroku”. Wieczorem w domu otworzył poradnik i zgodnie z zamieszczoną w nim instrukcją powolutku zaczął tkać sieć. “Czas naglił. Hirek, który nie chciał być uznany za niekoleżeńskiego lenia, zgłosił się, żeby pomóc w tkaniu raz w tygodniu. Nie radził sobie jednak najlepiej. Pracował wolno i choć mu nikt tego nie okazywał, po kryjomu poprawiano po nim wykonane fragmenty sieci. Hirek starał się jednak jak najwięcej pomóc kolegom i nadal co wieczór ćwiczył tkanie z pomocą przewodnika”.
Cała klasa wytrwale pracowała. I utkała wspaniałą sieć. Ale w przede dniu konkursu misterne dzieło zostało złośliwie zniszczone. Jednak koleżanki i koledzy Hirka nie poddali się, tylko przystąpili do naprawienia popsutej sieci. Także i Hirek tkał jak potrafił najlepiej. “Okazało się, że szczęście ich nie opuściło. Jurorzy oceniający konkursowe pajęczyny z panią Dziergawą na czele właśnie im przyznali pierwsze miejsce! Co prawda, równoległa klasa utkała dłuższą sieć, ale pani sprzątająca nakryła ich w kantorku konserwatora dokładnie wtedy, gdy odkładali na miejsce narzędzia skradzione do zniszczenia pajęczyny. Zdradziły ich ślady błota pozostawione na świeżo umytej podłodze. Przyznali się od razu do zniszczenia sieci rywala i zostali zdyskwalifikowani”.
Hirka rozpierała duma. Jego klasa wygrała konkurs, a on nauczył się tkać pajęcze sieci.
“Myślę, że wcześniej od razu zakładałem, iż mi się nie uda, i zajmowałem się głównie ukrywaniem tego, że nie potrafię tkać – przyznał szczerze Hirek”. I dodał “Jestem pewien, że wszystkiego mogę się nauczyć, jeśli naprawdę będzie mi zależało i wezmę się do pracy”.

Porozmawiajmy z dzieckiem na temat utworu

• Kim był Hirek?
• Z jakim problemem się zmagał?
• Co skłoniło go do nauki?
• W jaki sposób uczył się tkania sieci?
• Kto wygrał konkurs?
• Jakimi cechami charakteru można obdarzyć tego pająka?
• Do jakich wniosków doszedł Hirek?
• W jaki sposób można sobie poradzić z wykonaniem trudnych zadań?
• Jak ty sobie dajesz radę w takich sytuacjach?
• Sporządź ilustrację do tekstu

PODZIEL SIĘ: Tweet