MIKROLEARNING, czyli krótko, prosto, ciekawie, na temat – QUIZY, “PIGUŁKI WIEDZY” na @dobrapolnistka

Autorką opowiadania “Mój żeton” jest Alicja Pacuła. Ala ma 16 lat, mieszka w Krakowie.

Kolejka przypominała węża, który prześlizguje się pomiędzy rozgrzanymi kamieniami. Powietrze smakowało gumą cynamonową. Oblizałam usta, ścierając lepiący się błyszczyk. Odchyliłam głowę w bok, po czym wiatr przeczesał mi włosy, niby upominająco. Zmarszczyłam brwi i poczęłam wpatrywać się w kark stojącej przede mną osoby. Chłopak pachniał jabłkami, więc specjalnie nie narzekałam na długie oczekiwanie. Nie zmieniało to faktu, że nie znosiłam tych węży przed kasami.
Zdenerwowana zaczęłam obgryzać paznokcie. Bardzo często zdarzały mi się ataki paniki, które przychodziły nagle i nieproszone. Wczepiały się w brzuch i klatkę piersiową, wyciskając z płuc resztki powietrza. Czasami leżąc w nocy, czułam ból w okolicach serca. Przerabiałam w głowie tysiące scenariuszy, rozdrabniając je na malutkie kawałki. Nie pomagały oddechy, wyparcie ze świadomości.
Nieświadoma poruszałam się do przodu otulona własnymi myślami. Pomasowałam obolałe od ciągłego ścisku gardło i stanęłam na palcach, aby zobaczyć wejście do “Punktu spełniania marzeń”. Zmrużyłam oczy. Kolory wybuchały pod moimi powiekami.
Musnęłam palcami telefon, upewniając się, że jest na miejscu. Rozluźniłam obolałe ramiona, czując każdy osobny nerw w ciele. Drżałam niekontrolowanie bez żadnego powodu. Przetarłam czoło, poklepałam udo. Raz, drugi. I już byłam przy kasie, gdzie stała ładna ekspedientka. Miała kasztanowe włosy i piękne zielone oczy. Uśmiechnęłam się niepewnie.
– Jakie jest twoje marzenie? – zapytała miło.
Nie musiałam się długo zastanawiać.
– Mieć chwilę spokoju. Czas, w którym się niczym nie martwię. W którym czuję permanentne szczęście.
Pokiwała głową ze zrozumieniem. Podała mi fioletowy żeton i powiedziała, żebym podeszła do innych dzieciaków stojących nieopodal. Oni również trzymali metalowe krążki, lecz każdy z nich miał żeton innego koloru. Przekrzywiłam głowę i zapytałam chłopaka w okularach:
– O co poprosiłeś?
Spojrzał na mnie uważnie.
– O wycieczkę do Bawarii.
– Rozumiem – powiedziałam z uśmiechem.
– Ja poprosiłem o nowe buty – odezwał się inny.
Włosy mokre od potu przylepiły mi się do karku. Zrobiło się naprawdę ciepło. Musnęłam wzrokiem twarze dzieci i nastolatków, których marzenia mogły się innym wydawać błahe i płytkie, lecz dla nich takie nie były. Dla nich była to słodka radość, poczucie stabilności i wiara w świat. Nie miało znaczenia, jaką wagę posiadało twoje pragnienie. Liczyłeś się ty.
Naprawdę miłe odczucie.
W pewnym momencie zauważyłam, że stoję na środku swojego pokoju. Rozejrzałam się niepewnie, obracając żeton w palcach. Wzięłam głęboki oddech i usiadłam na łóżku. Zastanawiałam się przez chwilę nad wszystkim i niczym i doszłam do zaskakującego wniosku. Nie odczuwałam pożerającego mnie stresu. Nie bolał mnie brzuch ani głowa. Spokój wypełniał mnie niczym hel balon. Wplątałam dłoń w spalone od rozjaśniacza włosy i pociągnęłam je lekko. Uśmiechnęłam się z ulgą i opadłam na mięciutką kołdrę z Kłapouchym. Wszystkie mięśnie były rozluźnione jak po masażu, a głowa wolna od dręczących myśli. Podłożyłam ramię pod głowę.
Zaczęłam rozmyślać o innych dzieciakach, które stały w kolejce. Czy ich marzenia się spełniły? Jeśli tak, czy są z tego powodu naprawdę szczęśliwe? Zasklepiły jakąś ranę? Pomogły?
Wsunęłam się w głęboki sen, który nie został przerwany żadnymi problemami.

Nie żyjesz na bezludnej wyspie. Przebywasz wśród kolegów, nauczycieli, spędzasz czas ze znajomymi i przyjaciółmi. Wszyscy ci ludzie reprezentują różne osobowości, poglądy, zachowania. Jak w tej sytuacji pozostać sobą?
Jeśli nie akceptujesz czyichś poglądów, jasno o tym powiedz swojemu rozmówcy. Nie rezygnuj z wyrażania własnego zdania. Wyznacz granice swojej prywatności i pilnie ich strzeż. Zasady, o których mówisz, stosuj w codziennym życiu. Nie podążaj bezmyślnie za modą. Znajdź własny styl, w którym czuć się będziesz dobrze. Nie zmuszaj się do przebywania w towarzystwie, w którym czujesz się niekomfortowo.
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
Samuel Morse żył na przełomie XVIII i XIX wieku. W 1843 roku stworzył kod telegraficzny. Każdej literze alfabetu nadał kodowy odpowiednik w postaci kropek i kresek. Chociaż alfabet ten może też występować w postaci dźwięków, czy błysków światła. Alfabet Morse’a używany jest do dzisiaj zarówno przez profesjonalistów, jak np. nawigatorów jak i radioamatorów.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Edynburg to jedno ze szkockich miast. Wulkan, na którym został zbudowany zamek, zwany Castle Rock, jest wygasły. Budowla została założona w XI wieku przez Dawida I. Władca zbudował na terenie zamku małą kaplicę, dedykowaną pamięci jego matki, Małgorzaty. Kaplica ta jest najstarszą budowlą na Castle Rock. W zamku znajduje się też olbrzymia bombarda, czyli działo dużego kalibru, z XV wieku.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
XVII-wieczny model urody męskiej i kobiecej kultywował otyłość. Przystojny mężczyzna musiał być tęgi i postawny, gdyż sądzono, że jest to oznaką siły i zdrowia. Otyłość uważano za cechę dostojeństwa i wysokiej pozycji społecznej. O linię nie musiały dbać kobiety, gdyż preferowane były bujne kształty.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Pyrrusowe zwycięstwo oznacza odniesione nadmiernym kosztem, nieproporcjonalnie dużym wobec osiągniętych skutków. Powstało od sytuacji związanej ze zwycięstwem Pyrrusa – króla Epiru, który w III wieku p.n.e. toczył wojnę z Rzymem. Po wygranej bitwie pod Ausculum w roku 279 p.n.e. miał on powiedzieć do gratulujących mu dowódców: “Jeszcze jedno takie zwycięstwo i jesteśmy zgubieni”.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Humor

Ta autorka napisała sama większość swoich prac.
Dużą przeszkodą dla lotów kosmicznych stanowi stan nieważkości, przed którym człowiek zabezpieczył się jedzeniem z tubek.
Rzeźba ta była w postaci zwierzęcej, tylko głowę miała lwa.

(źródło: “Pegaz na biegunach”)

PODZIEL SIĘ: Tweet