Maciek obudził się wcześnie. Nawet mama zdziwiła się, bo prawie codziennie musiała wręcz zwlekać go z łóżka. Ale dzisiaj chłopcu dopisywał bardzo dobry humor. W szkole było tylko pięć lekcji, z czego na trzech przedmiotach miały być sprawdziany, a kolejne dwie lekcje to zajęcia z wychowania fizycznego. No i Kazik był chory. Pisząc prace klasowe czy grając w piłkę, Maciek nie musiał z nikim rozmawiać albo niewiele. A to najbardziej go stresowało. Nie dlatego, że chłopiec nie miał nic ciekawego do powiedzenia. Wręcz przeciwnie. Interesował się muzyką, naukami ścisłymi, książkami i filmami science-fiction. Znał mnóstwo ciekawostek z tych dziedzin, którymi chętnie podzieliłby się z kolegami. Miał tylko jeden problem. Jąkał się. Ale nie podczas rozmowy z najbliższymi czy przyjaźnie do niego nastawionymi. Ta wada wymowy pogłębiała się w momentach szczególnie stresujących, takich jak odpowiedzi przy tablicy. A także w codziennych rozmowach z kolegami. A najgorszy był właśnie Kazik. On zawsze wyśmiewał się i przedrzeźniał Maćka w momencie, kiedy ten zaczął coś mówić. I nie było na niego rady. W ogóle nie przejmował się protestami Maćka jak i innych, którzy brali kolegę w obronę.
Po powrocie do domu, Maćka też nie opuszczał dobry humor. Okazało się, że Kazika nie będzie w szkole przynajmniej przez tydzień jak nie dłużej.
– Kazika nie będzie w szkole, bo jest chory – podśpiewywał głośno i wesoło, podgrzewając w kuchni swoją ulubioną zupę ogórkową.
– Co ci tak wesoło, synku? – zapytała mama, która wróciła do domu. – Twój śpiew słyszałam już na klatce schodowej – dodała zaciekawiona.
– Fajny dzień miałem w szkole – uśmiechnął się od ucha do ucha Maciek.
– Tak też pomyślałam, kiedy usłyszałam twój śpiew. Ale czy ty cieszysz się tego, że kolega jest chory – zapytała niepewnie mama.
– Och, mamo! Nie jestem zadowolony, że Kazik jest chory, tylko że nie będzie go przynajmniej przez tydzień w szkole. A przecież wiesz, że on najczęściej i najgłośniej wyśmiewa się z mojego jąkania. A ja kiedy go widzę, to tym bardziej nie potrafię się wysłowić – z żalem mówił Maciek.
– Przykro mi synku. Ale ja też w twoim wieku jąkałam się. I miałam koleżankę, Jolę, która z tego powodu mi dokuczała – powiedziała mama i pogłaskała Maćka po głowie.
– I co zrobiłaś? – zapytał z zainteresowaniem.
– Z jąkaniem poradziłam sobie dzięki ćwiczeniom logopedycznym. Takim, jakie ty wykonujesz – powiedziała mama.
– To wiem. Ale jak dałaś sobie radę z koleżanką ? – dopytywał Maciek.
– No nie było łatwo. Ale pewnego razu nauczycielka od historii poleciła mnie i Joli przygotowanie referatu. Nie chciałam z nią pracować. Ale za bardzo nie miałam wyjścia – powiedziała mama.
– I co, i co? – niecierpliwił się Maciek.
– No, z wielkimi oporami, ale zaprosiłam Jolę do domu i razem przygotowałyśmy pracę z historii. Nie zostałyśmy ani przyjaciółkami, ani nawet dobrymi koleżankami, ale Jola przestała się ze mnie wyśmiewać – dokończyła swoją opowieść mama.
Kiedy po tygodniu Kazik w dalszym ciągu nie wrócił do szkoły, Maciek zdobył się na odwagę i zatelefonował do niego. Kolega podziękował mu za troskę i poprosił o pożyczenie zeszytów, aby móc nadrobić szkolne zaległości.
A po powrocie do szkoły, Kazik nie wyśmiewał się z wady wymowy Maćka. No może sporadycznie.

Polski online: W obecnych czasach wizyty u kosmetyczki są dość powszechne. Czy zatem jest to profesja nowa?
Monika Bac: Ależ skąd! Nic bardziej mylnego. Kosmetyka swoją historią sięga czasów starożytnych.
Polski online: To w takim razie, w jaki sposób można wyjaśnić znaczenie słowa kosmetyka?
Monika Bac: W starożytnym Rzymie “kosmetami” byli niewolnicy zajmujący się masażami w łaźniach. Podczas kąpieli stosowano różnego rodzaju specyfiki, dzięki którym poprawiał się stan skóry.
Polski online: Czy zatem w tamtych czasach wykonywano jeszcze inne zabiegi upiększające?
Monika Bac: Większość takich zabiegów nie różniła się od tych, jakie są obecnie dostępne. Przykładowo, farbowano włosy, wykonywano makijaże, manicure, pedicure czy wygładzano zmarszczki.
Polski online: Jakie stosowano kosmetyki?
Monika Bac: Były to różnego rodzaju sole, pumeksy, wyciągi roślinne, zwierzęce tłuszcze.
Polski online: A zatem, czym zajmuje się kosmetyka?
Monika Bac: W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że jest to stosowanie środków lub zabiegów mających na celu pielęgnowanie i upiększanie ciała i włosów.
Polski online: Czy osoba dbająca o swój wygląd może podjąć pracę jako kosmetyczka?
Monika Bac: Na pewno dbanie o swój wygląd, urodę ma duże znaczenie w tym zawodzie. Ale to nie wystarczy, żeby pracować w gabinecie kosmetycznym. Aby móc zatrudnić się na tym stanowisku trzeba mieć ukończone stosowne technikum lub szkołę policealną ewentualnie zawodowy kurs kwalifikacyjny.
Polski online: A zatem nie wymagane jest ukończenie studiów wyższych?
Monika Bac: W przypadku jeśli ktoś szykuje się do wykonywania zawodu kosmetyczki, to nie ma takiej konieczności. Chyba że ktoś chce zostać kosmetologiem, to wtedy stosowne studia są niezbędne. Ale chciałabym zaznaczyć, że zdobycie uprawnień do wykonywania zawodu kosmetyczki nie zwalnia od poszerzania wiedzy. Bierze się to stad, że w tej branży wprowadzanych jest wiele nowości, z którymi powinna zapoznać się kosmetyczka. Toteż powinno się brać udział w rozmaitych kursach doskonalących, aby być profesjonalistką w tym zawodzie.
Polski online: Gdzie może pracować kosmetyczka?
Monika Bac: Zatrudnienie można znaleźć w salonach piękności, gabinetach kosmetycznych, klinikach dermatologicznych czy w perfumeriach.
Polski online: A pani pracuje…?
Monika Bac: Pracuję w niewielkim gabinecie kosmetycznym, którego też jestem właścicielką. Umawiam się z klientkami/klientami na różnego rodzaju zabiegi. Ale zanim przystąpię do działania, przeprowadzam z daną osobą wywiad. Bo może się okazać na przykład, że klientka/klient ma alergię na jakiś komponent, który jest w kosmetyku i wtedy nie mogę użyć tego specyfiku. Zdarzało mi się wyjaśniać wątpliwości dotyczące zdrowia niektórych klientów z lekarzami i to różnych specjalności. Czasami polecam też klientce/klientowi konkretne zabiegi.
Polski online: Jakie predyspozycje powinna mieć kosmetyczka?
Monika Bac: Powinna być to osoba dokładna, potrafiąca nawiązać kontakt z ludźmi, mająca zdolności manualne, charakteryzująca się cierpliwością, bo niektóre czynności podczas danego zabiegu trzeba kilkanaście razy powtórzyć. No i z uśmiechem.

Co ułatwi naukę “wzrokowcowi?”
“Wzrokowiec” to określenie osoby, która najlepiej przyswaja sobie wiedzę dzięki temu, co widzi. Inaczej mówiąc “wzrokowcowi” wiadomości wchodzą do głowy… oczami.
Czytaj książki, a jeśli to jest twoja książka i nie masz zamiaru jej nikomu przekazywać, to możesz stosować podkreślenia, ramki lub też kolorowe wielorazowe nalepki. Podczas czytania od czasu do czasu zrób sobie przerwę i przenieś wzrok w dal albo popatrz w okno, albo na ścianę. Twój mózg potrzebuje takiej chwili, aby przyswoić sobie to, co przed chwilą “zobaczył”.
Oglądaj filmy, ilustracje, rysunki, zdjęcia, które szybciej i łatwiej pomogą ci zrozumieć dane zagadnienie.
Wykonuj wykresy, schematy, mapy myśli.
Sporządź listę wyrazów związanych z danym tematem, czyli słowa klucze.
Stosuj kolorowe kartki, chociaż nie możesz być rozproszony wieloma wzrokowymi bodźcami. O co chodzi? Jeśli przykładowo chcesz nauczyć się słówek z niemieckiego, to usuń karteczki z wzorami z matematyki.
Obserwuj rozmaite doświadczenia i eksperymenty.
“Wzrokowiec” dobrze zapamiętuje wygląd wyrazów, toteż raczej nie ma problemów z ortografią.

Typ koleżeński

Jest to osoba ze wszech miar pożądana w naszym otoczeniu. Dlaczego? Można na nią liczyć w nieprzewidzianych i trudnych sytuacjach. Nie odwróci się plecami, gdy będziemy w potrzebie. Nie było cię w szkole, to na pewno od takiej osoby otrzymasz informacje, jaki materiał był omawiany i co jest zadane. Pożyczy zeszyty, abyś mógł uzupełnić notatki. I to nie z łaski, ale ze szczerego serca. Jest starannie przygotowana do zajęć, przy czym można liczyć, że pozwoli też odpisać zadanie. Nie należy jednak nadużywać jej uprzejmości w tym zakresie i to dla własnego dobra. Na dłuższą metę może się to okazać zgubne dla ciebie, bo nie mając wiedzy własnej, można repetować klasę. Ale chętnie wytłumaczy niepojęte dla ciebie zagadnienia. I wcale nie będzie narzekać, że traci czas. Ponadto jest osobą uśmiechniętą, niezgryźliwą i niezłośliwą. Mając kogoś takiego przy boku, czujesz się bezpiecznie w szkole.
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
Georges-Louis Leclerc de Buffon urodził się w bogatej rodzinie mieszkającej w pobliżu Dijon, we Francji. Studiował matematykę i botanikę. W 1739 roku został mianowany dyrektorem królewskiego ogrodu botanicznego w Paryżu. Jest autorem dwóch dużych prac. Jedna pod tytułem “Memoires” to traktat naukowy o dziedzinach matematyki, astronomii i fizyki. Druga “Historia naturalna” liczyła 36 tomów i była przeglądem świata przyrody i historii Ziemi. Buffon sugerował, że źródłem informacji o wymarłych typach zwierząt są skamieniałości. Mają one dostarczać dowodów na to, że świat przyrody ulega z biegiem lat ciągłym zmianom.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
W średniowieczu najwyższymi budynkami były wieże kościelne oraz dzwonnice. Czasami budowniczowie katedr mierzyli zbyt wysoko, w wyniku czego wieże zawalały się. Główna iglica wieży Katedry Lincolna w Anglii była najwyższą na świecie (160 m), aż do roku 1548, kiedy to runęła na ziemię. Każda z trzech wież katedry zakończona była iglicą – obecnie nie została już żadna z nich.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Kiedy umiera monarcha, natychmiast jest wyznaczany jego następca. Zasady obejmowania tronu są zróżnicowane. W wielu społecznościach tron dziedziczy najstarszy syn. W niektórych krajach monarcha wybiera swojego następcę spośród wszystkich dorosłych mężczyzn, członków swojej rodziny. Są królestwa, w których o tron mogą ubiegać się kobiety, jeśli nie ma odpowiednich męskich następców. W innych krajach kobietom nie wolno rządzić we własnym imieniu.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Słowo ‘kaganek’ to naczynie gliniane lub metalowe z palącymi się drzazgami, służący do oświetlenia. Występuje w związku frazeologicznym ‘nieść (zapalić) kaganek oświaty’, co znaczy ‘krzewić, szerzyć oświatę’.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Humor

Za złapanie i wykrycie kłusownika grozi kara więzienia do lat pięciu.
Oznaki choroby: suchym się jest i wymioty się ma.
Kandydaci byli uroczyście wrzuceni do urn wyborczych.
(źródło: “Pegaz na biegunach”)