Książka „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło"
Andrzej Maleszka
Wydawnictwo Znak, Kraków 2009
Wiek: 12+
Wydarzenia rozpoczynają się od magicznego opisu. Oto i on. “W dwutysięcznym roku nad Doliną Warty przeszła straszliwa burza. Trwała bez przerwy przez trzy dni i trzy noce. […] Trzeciego dnia piorun uderzył w olbrzymi stary dąb rosnący na wzgórzu. Drzewo pękło i runęło na ziemię. […] Nie był to zwyczajny dąb. Było to Magiczne Drzewo. Miało w sobie ogromną, cudowną moc. Lecz wtedy nikt o tym nie wiedział. Ludzie zawieźli je do tartaku i pocięli na deski. Z drewna zrobiono setki różnych przedmiotów, a w każdym przedmiocie została cząstka magicznej mocy. W zwyczajnych rzeczach ukryła się siła, jakiej nie znał dotąd świat. Wysłano je do sklepów i od tego dnia na całym świecie zaczęły się niesamowite zdarzenia”.
Jednym z takich przedmiotów było czerwone krzesło, które trafiło do pewnej rodziny, doświadczającej przejściowych trudności finansowych. Rodzice, zawodowi muzycy, stracili pracę w orkiestrze. Dzieci to Filip, Tosia i Kuki. Pojawia się też siostra mamy, zamożna ciotka Maryla, za którą nikt w rodzinie nie przepada, ponieważ jest osobą bardzo oschłą, przemądrzałą i skąpą. Maryla zamiast pożyczki zaproponowała siostrze i szwagrowi pracę w orkiestrze na luksusowym statku wycieczkowym “Queen Victoria”. Ci na początku nie chcieli nawet o tym słyszeć, bo wiązało się to z rozstaniem na jakiś czas z dziećmi, ale w wyniku rozmaitych i dziwnych splotów okoliczności i ku ogromnemu zaskoczeniu swoich pociech, przyjęli propozycję. Spakowali walizki, opuścili dom, a dzieci zostawili pod opieką Maryli. Filip, Tosia i Kuki za towarzystwo mieli jeszcze czerwone krzesło. I depczącego im po piętach Maxa Rozmusa, który był człowiekiem dość nieprzyjemnym w obyciu.
Rodzeństwo używając czerwonego krzesła, chciało dotrzeć na statek i odnaleźć, a nawet odzyskać rodziców. A czerwone krzesło miało magiczne właściwości. Jeśli się na nim usiadło i wypowiedziało życzenie, zarówno dobre jak i złe, to otrzymywało się to, o co się poprosiło. Toteż trzeba było bardzo uważać, wypowiadając swoje pragnienia.
I tak rozpoczynają się nieprawdopodobne wydarzenia, w których biorą udział dzieci, ciotka i co jakiś czas Max. No i czerwone krzesło, które w pewien sposób wiedzione intuicją podąża za dziećmi i ratuje ich z opresji.
Książka pełna jest nie tylko fantastycznych przygód, ale także opowiada o ważnych sprawach, takich jak chociażby odpowiedzialność i troska o siebie i innych.
Zdać, ale jak (porady nauczycieli) - na co zwrócić uwagę przy omawianiu wiersza
Jak wiadomo wiersz należy do liryki. Chociaż nie o każdym utworze podzielonym na wersy i/lub zwrotki możemy powiedzieć, że reprezentuje ten rodzaj literacki. Bajka, satyra, ballada chociaż zbudowane z wersów nie należą do liryki. Są to utwory synkretyczne, czyli mają cechy charakterystyczne dla epiki, liryki i dramatu.
Od czego zacząć? Zanim przeczytasz wiersz, zwróć uwagę na jego autora, tytuł, datę i miejsce wydania, motto, dedykację. Nie wszystkie te elementy są zawsze obecne, ale każdy z nich niesie ważną informację. Może znasz już autora i wiesz, kiedy żył. To powinno ułatwić odbiór wiersza. A tytuł, dedykacja lub motto podsunąć mogą trop interpretacyjny.
Następnie uważnie trzeba przeczytać wiersz. Najmniej dwukrotnie. Pierwsze czytanie to “osłuchanie” się z tekstem. Kiedy czytamy po raz drugi, to dopiero wtedy w sposób świadomy zapoznajemy się z treścią utworu. Ale tak naprawdę to nie ma limitów, ile razy mamy tekst przeczytać. To zależy od wielu czynników. Jakich? Chociażby od długości tekstu. Od naszej koncentracji podczas lektury. Od stopnia trudności wiersza. Inaczej będzie się czytać wiersze z dawnych epok, gdzie pod tekstami są objaśnienia słów i zwrotów, które wyszły obecnie z użycia i to w pewien sposób zakłóca naszą percepcję, a inaczej wiersz współczesny. Bardzo wiele zależy od tego, jakie musimy wykonać polecenia. Jeśli na przykład mamy tylko zwrócić uwagę na budowę wiersza czy zbadać układ rymów, to wtedy wystarczy nam jednokrotne przeczytanie tekstu. Ale jeśli musimy podawać przykłady w formie cytatów, wskazywać konkretne środki stylistyczne i określać ich funkcję w utworze, zastanowić się nad tematem utworu, nad ukształtowaniem wypowiedzi poetyckiej, wskazywać na motywy i symbole oraz na ich znaczenie, to w tej sytuacji będziemy czytać wiersz nawet nie dwa, ale więcej razy.
ciekawostki, humor i inne różności
Jesteś osobą towarzyską. Zawsze otacza cię wianuszek znajomych. Na nudę też nie narzekasz. Masz wiele pasji, które chętnie rozwijasz i pielęgnujesz. Czujesz się lubiany i akceptowany. Odnosisz jednak wrażenie, że nie wszyscy nauczyciele, a przynajmniej niektórzy, nie pałają do ciebie sympatią. Jak to zmienić?
Zastanów się, czy twoje wrażenie nie jest mylne. Jeśli nauczyciel wystawia ci słabą ocenę za zadanie pisemne czy odpowiedź ustną, to nie musi od razu znaczyć, że cię nie lubi. Może musisz solidniej popracować z danego przedmiotu.
Przypomnij sobie, czy przypadkiem nie zachowałeś się niegrzecznie wobec nauczyciela. A może ciągle lekceważysz jego prośby i upomnienia.
Widząc nauczyciela po lekcjach, nie odwracaj głowy i nie przebiegaj w pośpiechu na drugą stronę ulicy.
Angażuj się w życie klasy, np. zgłoś się do projektu przygotowywanego przez nauczyciela.
Uśmiechaj sie, bądź kulturalny i życzliwy. Nauczyciel to też człowiek.
Pogódź się z tym, że nie wszyscy muszą cię lubić. Jeśli jednak antypatia nauczyciela wobec ciebie narastałaby, powiedz o swoim problemie rodzicom lub szkolnemu pedagogowi.
………………………………………………………………………………………………………………………………..
Luis Jorge Borges żył w latach 1899-1986. To argentyński prozaik, poeta i eseista. Uprawiał „literaturę z literatury”, nawiązując do istniejących (lub tylko fikcyjnie istniejących) utworów literackich, określaną często jako „fantastyka erudycyjna”, np. autor publikował recenzje z nigdy nie napisanych dzieł.
………………………………………………………………………………………………………………………………….
Cmentarz Powązkowski został założony w 1790 roku na gruntach wsi Powązki. Obecnie zaliczany jest do zabytków, gdyż wiele grobowców to przykład wysokiej rangi sztuki sepulkralnej. Na teren nekropoli prowadzi modernistyczna główna brama św. Honoraty. Cmentarz podzielony jest na obszary, najbardziej znane to katakumby z XVIII wieku, które są miejscem spoczynku zasłużonych osób z końca XVIII i I połowy XIX wieku i Aleja Zasłużonych, gdzie spoczywają wybitni Polacy: politycy, pisarze, naukowcy, muzycy, artyści, społecznicy.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
Dzień Wszystkich Świętych obchodzony jest 1listopada. Początki tego święta sięgają średniowiecza. W dawnych czasach wierzono, że właśnie wtedy do swoich domów przychodzą dusze zmarłych. Aby to uczcić przygotowywano jedzenie, które zostawiano na stole, a następnie otwierano drzwi i okna. Zanoszono też pokarm na cmentarz i ustawiano na grobach.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
W języku greckim słowo ‘cmentarz’ oznacza ‘miejsce spoczynku’ i zostało utworzone od słowa ‘spać’.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
Humor
Na bramie cmentarza skrzypiała rdza.
Żołnierz dostawał dwa odznaczenia: jedno Virtuti, drugie Militari.
Podczas lekcji zajmowano się tłumaczeniem i rozbieraniem poetów.
(źródło: „Pegaz na biegunach”)