Wcześniej był Gimnazjon, teraz jest liceum. Blanka, dla szkolnych kolegów Blansz, musi znaleźć swoje miejsce w towarzyskiej klasowej hierarchii. Na razie jednak nie osiągnęła oszałamiających sukcesów, powiedzmy szczerze… żadnych. Przyjaźni się, a raczej tylko dzieli szkolną ławkę z Zuzą, dla której głównym celem stało się poślubienie księcia Harrego Windsora. Rodzice Blanki uważają córkę za dorosłą osobę, która już nie potrzebuje ich troski i miłości. Ponadto zajęci są przygotowaniami do mającego pojawić się na świecie kolejnego potomka. Blanka o swoich szkolnych i rodzinnych problemach opowiada Krejzolowi i Amelii, chociaż przyjaciółce może zwierzać się tylko w mailach. Blanka ma także babcię Czesławę, kobietę na pierwszy rzut oka nieprzystępną.
W pewien czerwcowy poranek Blanka, jej babcia Czesława oraz bliska przyjaciółka babci Karina wyruszają do Transylwanii. Trzy bardzo różne kobiety, o mocnych charakterach, zmuszone przebywać ze sobą 24 godziny na dobę… Nic dziwnego, że podróż obfituje w zgrzyty! Blanka poznaje tajemniczego i sympatycznego Drakulę… Książka jest o poszukiwaniu szczęścia w życiu. Uświadamia czytelnikowi, że żyje się tu i teraz, toteż człowiek nie powinien rezygnować ze swoich planów, marzeń, jeśli nawet w oczach innych wydają się mało znaczące, bo jak mówi jedna z bohaterek nikomu nie można dać się gasić, nawet samemu sobie.

Przedmiotów szkolnych, z których trzeba odrobić lekcję, czyli przygotować się do sprawdzianów, klasówek, odpowiedzi ustnych jest całkiem sporo. A plan lekcji nie zawsze jest sprzyjający, bo bardzo często w jednym dniu skumulowane są podobne przedmioty, z których trzeba odrobić lekcje.
Naukę może ułatwić oddzielenie zbieżnych przedmiotów. O co chodzi? Nie ma sensu uczenie się dwóch języków jednego po drugim, gdyż języki często są do siebie podobne, co może łatwo doprowadzić do popełnienia pomyłek. Trzeba rozdzielić je nauką z innego przedmiotu, chociażby z matematyki czy biologii.
To samo odnosi się do pisemnych i ustnych prac domowych. Takie odrabianie na przemian sprawi, że nie będziesz się nudził i szybciej zapamiętasz materiał.
Aby podczas odrabiania lekcji nie wkradł się chaos, można sporządzić plan. W takim harmonogramie należy wpisać datę, aby wiedzieć, o jaki dzień chodzi, następnie trzeba uwzględnić dany przedmiot oraz czas na przerwę pomiędzy kolejnymi zadaniami.

George Gallup urodził się w 1901 roku w Jefferson w stanie Iowa. Studiował dziennikarstwo, a potem pracował jako wykładowca na tamtejszym uniwersytecie. Jeszcze jako student był ankieterem w lokalnej gazecie.
Interesował się sposobami badań opinii publicznej. W tym celu sięgnął do statystycznej teorii prawdopodobieństwa stworzonej w II połowie XVII wieku przez Jacoba Bernoullego.
Gallup dał początek sondażowym badaniom reprezentatywnym, które są z powodzeniem stosowane w obecnych czasach. Na czym polegają? Otóż respondenci dzieleni są na kategorie społeczne, wiekowe lub majątkowe, czyli nie jest ważne to, jak duża jest grupa badanych, lecz to, jak się ich dobrało do sondażu.
Gallup pracował jako szef departamentu badań w jednej z największych agencji reklamowych w Nowym Jorku. W 1935 roku postanowił założyć własną firmę Amerykański Instytut Opinii Publicznej w Princeton. Na początku działalności instytucja składała się z jednego pokoju, biurka, telefonu i maszyny do pisania. Instytut uzyskał rozgłos dzięki trafnej prognozie zwycięstwa Roosevelta w wyborach na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Wtedy rozmaite firmy zaczęły zwracać się do Gallupa z pytaniem, jak dobrze sprzedać swe produkty. Wkrótce jego klientami zostały największe wytwórnie Hollywood.
Instytut nie ustrzegł się błędów, ale nie wycofał się z badań opinii. Zmienił ich sposób. A mianowicie zrezygnował z kwotowego doboru respondentów (dobieranie osób do badań wedle założonych kryteriów) na rzecz doboru losowego.
Gallup uważał, że badania opinii wzmocnią debatę publiczną, a przez to również demokrację. A stacja telewizyjna PBS ogłosiła go jednym z tych ludzi, którzy sprawili, że wiek XX był “pierwszym mierzalnym stuleciem” w dziejach ludzkości.

Szkoła to nie tylko koleżanki i koledzy. To także inne osoby, bez których funkcjonowanie placówki byłoby uciążliwe.
Najważniejszą osobą jest dyrektor. Sprawuje pieczę nad uczniami i pracownikami szkoły. Zatwierdza plan lekcji, przydziela dodatkowe zajęcia, ustala zastępstwa.
Bardzo istotna jest rola wychowawcy. Jest on łącznikiem pomiędzy uczniami a innymi nauczycielami i dyrektorem. Do wychowawcy można zwrócić się np. z prośbą o przesunięcie terminu sprawdzianu, o złagodzenie oceny u innego nauczyciela, o ustalenie terminu klasowej wycieczki.
Ekspertami w swoich dziedzinach są nauczyciele przedmiotów. Prowadzą lekcje, koła zainteresowań, konsultacje dla tych, którzy niezbyt dobrze radzą sobie z przedmiotem, innych zaś przygotowują do konkursów przedmiotowych.
Jeśli nie potrafisz odnaleźć się wśród rówieśników, nie umiesz porozumieć się z nauczycielami, to w takich sytuacjach możesz szukać pomocy u pedagoga. Rozmowa z nim może być bardzo pomocna. On bez trudu potrafi podpowiedzieć ci dobre rozwiązanie, dzięki któremu twoje problemy mogą się zakończyć.
Bardzo ważną funkcję pełni pani sekretarka. W sekretariacie możesz załatwić wiele formalnych spraw, jak chociażby odbierzesz legitymację, przekażesz zwolnienie z lekcji wuefu, umówisz się na rozmowę z dyrektorem.
Jeśli masz napisać referat, przygotować prezentację, możesz śmiało udać się po poradę do pani bibliotekarki, która wskaże ci źródła, z jakich możesz skorzystać podczas pracy. Ponadto możesz też otrzymać od niej informację, co warto przeczytać.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
Alexander von Humboldt żył w latach 1769-1859. Był człowiekiem bardzo uzdolnionym i wszechstronnym. Zajmował się wieloma dziedzinami nauki, m.in. geologią, astronomią, zoologią, botaniką, klimatologią, etnografią. Jego pasją były podróże. Był m.in. w Belgii, Holandii, Hiszpanii, na Kubie, w Meksyku, na Uralu. Wyjazdy te nie ograniczały się jedynie do zwiedzania. Uczony prowadził w tych miejscach, w których przebywał prace badawcze, czego wynikiem były np. opisy stepów czy lasów równikowych. Jako jeden z pierwszych zachęcał do ochrony przyrody. Jest twórcą określenia „pomnik przyrody”.
…………………………………………………………………………………………………………………………….
Wieża Telewizyjna w Berlinie znajduje się w pobliżu Alexanderplatz. Została otworzona w 1969 roku. Mierzy 365 metrów. Gigantyczna betonowa igła przebija stalowo-szklaną kulę na dwóch trzecich swej wysokości, gdzie obrotowa kafejka i taras widokowy oferują wspaniały widok. Owa kula składa się z 60 okien wypełnionych kolorowym szkłem.
Warto dodać, że Wieża Telewizyjna jest najwyższym budynkiem w Niemczech.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
Monarchowie często dyktowali modę na swych dworach. Królowa Anglii – Elżbieta I (1533-1603), gdy była w podeszłym wieku, nosiła grubą warstwę białego makijażu na twarzy. Wiele kobiet na dworze naśladowało ją. Jednak biały makijaż zawierał ołów, który w końcu niszczył ich skórę. Dzięki królowej bardzo popularne stały się także ogromne kołnierze kryzowe.
………………………………………………………………………………………………………………………………..
Powiedzenie “biegać jak kot z pęcherzem” oznacza, że ktoś biega szybko w różnych kierunkach. Zwrot ten nawiązuje do zabawy, podczas której kotu przywiązywano do ogona wypełniony pęcherz z grochem.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Humor

Krowa i koń byli żywicielami rodziny. Koń szedł do pracy, a krowa zostawała w domu i dawała mleko.
Rak jest stawonogiem, bo trzyma nogi w stawach.
Baran w razie niebezpieczeństwa chwyta za rogi i bodzie.
(źródło: “Pegaz na biegunach”)