Luty 2020
Informacje o egzaminie z języka polskiego
Egzamin z języka polskiego trwa 120 minut.
Arkusz egzaminacyjny składa się z dwóch części: tekstu i wypracowania.
Część 1. zawiera dwa teksty – jeden literacki (wiersz, fragment utworu epickiego lub dramatu) i jeden nieliteracki (naukowy, popularnonaukowy lub publicystyczny), do których przygotowano dwa zestawy zadań zamkniętych (wymagają wskazania poprawnej odpowiedzi spośród podanych) i otwartych (wymagają sformułowania własnej odpowiedzi).
W części 2. znajdują się dwa tematy wypracowania do wyboru. Można wybrać i napisać wypracowanie twórcze (np. opowiadanie) lub zredagować wypracowanie o charakterze argumentacyjnym (np. rozprawkę).
Na egzaminie pojawią się zadania, które sprawdzą, czy znasz lektury obowiązkowe dla klas VII-VIII. Do obowiązkowej lektury szkolnej musisz się także odwołać w wypracowaniu, i to niezależnie od tego, czy będziesz pisać opowiadanie, czy rozprawkę.
Zadania i ćwiczenia ułatwiające przygotowanie się do egzaminu z języka polskiego po ósmej klasie
Tekst nieliteracki: “Antygona wiecznie żywa” (recenzja uczennicy, listopad 2014 r.)
28 października 2014 roku w Teatrze Klasycznym w Katowicach odbyło się przedstawienie w reżyserii Konstantego Maski. Spektakl ten był adaptacją bardzo sławnego dzieła Sofoklesa. Mowa o „Antygonie”, antycznej tragedii, która traktuje o losach tytułowej bohaterki – córki słynnego Edypa, która, pomimo zakazu króla Kreona, pochowała brata – zdrajcę jej rodzinnego miasta, jakim były Teby. Oczywiście – jak na tragedię antyczną przystało wszystko tu miało swoje drugie, a nawet trzecie dno. Tak więc reżyser stanął przed nie lada wyzwaniem. Jak pokazać dramat rodu Labdakidów? Jak przedstawić to dobrze, ciekawie, z polotem? Ludzie z Teatru Klasycznego podjęli się tego niełatwego zadania. Czy im się udało?
Spektakl zaczął się w niebanalny, intrygujący sposób. Kilka postaci, przebranych w łachmany, zaczęło biegać i szukać czegoś wśród leżących na scenie kukieł. Potem te postaci zaczęły ze sobą rozmawiać i w końcu wiadomo już, w jakim punkcie znaleźliśmy się. Antygona przedstawiła swój hardy plan, by złamać zakaz króla. Potem akcja toczyła się już jak w tragedii. Antygona pogrzebała brata, a strażnik przyłapał ją na tym. Antygona rozmawiała z Kreonem, potem narzeczony Antygony – Hajmon – rozmawiał z Kreonem, swym ojcem. A wszystkie te wydarzenia prowadziły do nieuchronnej tragedii. Jak wyżej wspomniałem aktorzy byli ubrani w łachmany. Nawet Kreon miał je na sobie – i to te najpodlejszego gatunku. Ubrania były współczesne, więc co to może symbolizować? Gdy nad tym się dłużej zastanowiłam do głowy przyszedł mi jeden powód – by pokazać, że nawet dziś może dojść do takich tragedii. I ta myśl była dla mnie wstrząsająca.
Ważną rolę w budowaniu nastroju spektaklu odegrała scenografia. Była ona bardzo oszczędna, wręcz surowa. Sprawiło to, że widz skupił swoją uwagę na treści przedstawienia, przeżywaniu razem z bohaterami ich problemów, rozterek. Podobną rolę odegrała warstwa muzyczna przedstawienia. Muzyka była mroczna i niepokojąca. Wyzwalała te emocje, które na co dzień człowiek stara się skryć jak najgłębiej w swoim wnętrzu, jak np. strach, niepewność.
Zachwyciła rola Kreona, w którą wcielił się słynny aktor Tadeusz Żabczewski, a także kreacja Antygony w wykonaniu Amelii Raczek. Ich gra wzbudziła podziw na widowni. Obdarzyli kreowane przez siebie postaci charyzmą, z drugiej zaś strony wyzwalali w odbiorcach ogromne pokłady współczucia dla swoich bohaterów. Warto zwrócić uwagę na ciekawe i przejmujące zaprezentowanie dwóch najważniejszych dialogów w tragedii – Antygony i Kreona oraz Kreona ze swym synem Hajmonem. W pierwszym przypadku Kreon wyszedł jakby ze sceny do publiczności i swym tubalnym głosem rozmawiał z Antygoną. Inni aktorzy wtedy wycofali się. W drugim przypadku aktorzy również nie rzucali się w oczy, oprócz Hajmona i Kreona, którzy stanęli naprzeciw siebie jak w ringu i „walczyli” na argumenty. I na sam koniec warto dodać, że, w przeciwieństwie do antycznych dramatów, tu wszystkie postacie były już na scenie od początku. Żaden aktor nie wchodził na scenę i żaden z niej nie schodził.
Spektakl podobał mi się. Nie był nużący. Ciekawie przedstawione role, wyraziści główni bohaterowie, udana próba budowania mrocznego klimatu, przejmująca muzyka i wszechobecne kukły, które sprawiały, że tragedia bohaterów stawała się dojmująca.
Zadanie 1
Z podanych pytań wybierz te, na które odpowiedzi zawarto we wskazanych akapitach tekstu. Każdemu akapitowi przyporządkuj jedno pytanie.
A. Co przypominała rozmowa Kreona z Hajmonem?
B. Jaką funkcję w przedstawieniu odegrała muzyka?
C. Jakie symboliczne znaczenie miały stroje bohaterów?
Akapity:
3.
4.
2.
Zadanie 2
Oceń prawdziwość poniższych stwierdzeń. Wybierz P, jeśli stwierdzenie jest prawdziwe, albo F – jeśli jest fałszywe.
A. Uwagę widza przyciągnęły kreacje aktorów odgrywających rolę Kreona i Antygony.
B. Podobnie jak w tragedii greckiej na scenie jednocześnie znajdowało się trzech aktorów.
Zadanie 3
Na podstawie stwierdzeń wymień trzy elementy, które powinna zawierać recenzja filmu. Nie cytuj.
1. Reżyserem spektaklu “Antygona” jest Konstanty Maska.
2. W przedstawieniu dużą rolę odgrywają scenografia i kostiumy aktorów.
3. Spektakl nie był nudny i wywarł dobre wrażenie.
Recenzja filmu powinna zawierać następujące elementy:
1. …………………………………………………………………………………
2. …………………………………………………………………………………
3. ………………………………………………………………………………..
Zadanie 4
Dokończ zdanie. Wybierz właściwą odpowiedź spośród podanych.
Stosunek recenzenta do omawianego spektaklu jest
A. krytyczny.
B. złośliwy.
C. życzliwy.
Zadanie 5
Jaką postawę autor recenzji powinien zająć wobec omawianego dzieła? Wskaż poprawny punkt.
A. Autor recenzji powinien wskazać zalety omawianego dzieła i unikać pisania o jego usterkach.
B. Autor recenzji powinien wskazać zalety omawianego dzieła i nie unikać pisania o jego usterkach.
Zadanie 6
Dokończ zdanie. Wybierz właściwą odpowiedź spośród podanych.
Wypowiedzenie ‘ Ludzie z Teatru Klasycznego podjęli się tego niełatwego zadania’ wyraża
A. uznanie.
B. dezaprobatę.
C. negację.
Zadanie 7
Dokończ zdanie. Wybierz właściwą odpowiedź spośród podanych.
Aby zachować sens wypowiedzenia ‘Spektakl zaczął się w niebanalny sposób’ przymiotnik ‘niebanalny’ można zastąpić wyrazem
A. ciekawy.
B. niekonwencjonalny.
C. miły.
Zadanie 8
Oceń prawdziwość poniższych stwierdzeń. Wybierz P, jeśli stwierdzenie jest prawdziwe, albo F – jeśli jest fałszywe.
A.W wypowiedzeniu “Obdarzyli kreowane przez siebie postacie charyzmą’ występuje podmiot domyślny.
B.W wypowiedzeniu ‘Antygona przedstawiła swój hardy plan’ wyraz ‘swój’ pełni funkcję przydawki.
Zadanie 9
A. Objaśnij, jak rozumiesz stwierdzenie ‘Była to klasyczna adaptacja powieści “Opowieść wigilijna” Charlesa Dickensa.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
B. Jak powinien zostać przedstawiony wygląd Ebenezera Scrooge’a w takiej adaptacji?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ODPOWIEDZI DO ZADAŃ
Zadanie 1
3 – B.
4 – A.
2 – C.
Zadanie 2
A. P
B. F
Zadanie 3
1. tytuł spektaklu, imię i nazwisko reżysera.
2. elementy składające się na strukturę spektaklu.
3. zachęta do obejrzenia spektaklu.
Zadanie 4
C
Zadanie 5
B
Zadanie 6
A
Zadanie 7
B
Zadanie 8
A. P
B. P
Zadanie 9
A. Klasyczna adaptacja utworu to taka, która wiernie oddaje przebieg wydarzeń, wygląd i charakter bohaterów, opis miejsc, przedmiotów.
B. Ebenezer Scrooge – ostry nos, wąskie usta, zaczerwienione oczy, zgrzytliwy głos, po przemianie jego oblicze staje się życzliwe, pogodne.