Lekcje prowadzone są przez Skype’a. Potrzebna jest kamerka – może być taka jak w laptopie. Lekcja trwa 60 minut, ale może też 45 – to zależy od tego, ile czasu uczeń da radę skupić się i skoncentrować.
Podczas lekcji czytamy teksty, rozwiązujemy zadania i ćwiczenia.
Zadania i ćwiczenia albo przesyłam wcześniej pocztą (można je przed lekcją wydrukować), albo – bezpośrednio na Skype’a.
Prace pisemne uczeń przesyła na adres poczty elektronicznej (mail@polski-online.pl) Nauczyciel sprawdza zadanie, pisze komentarz i odsyła do ucznia.
Lekcje mogą obejmować bieżący materiał z języka polskiego i/albo przygotowanie do egzaminu klasyfikacyjnego.
Możemy także przygotować scenariusze zajęć lekcyjnych dla rodziców.

Przykładowy scenariusz

Julian Tuwim “Dyzio marzyciel”

Materiały, czyli co potrzebujemy przygotować
wiersz Juliana Tuwima “Dyzio marzyciel” (może też być nagranie utworu), kartki z bloku rysunkowego lub technicznego, nożyczki, kredki, flamastry, farby, papier kolorowy, klej, zeszyt, długopis, reprodukcje obrazów – Konrad Krzyżanowski “Chmury w Finlandii”, Mondrain Piet “Czerwone chmury”

Przebieg zajęć, czyli jak można omówić temat
1. “Wykonujemy łąkę” – wycinamy z kartek trawę, kwiaty, malujemy kredkami, farbami, flamastrami, wyklejamy kolorowym papierem. Tak wykonaną plastyczną pracę umieszczamy na dywanie lub podłodze. Jeśli dziecko chce, może się na tej “łące” położyć.

2. Czytamy wiersz Juliana Tuwima “Dyzio marzyciel” lub słuchamy nagrania tekstu.
3. Opisujemy krajobraz, na tle którego marzył Dyzio (błękitne niebo, obłoczki płynące, złociste, pierzaste).
4. O czym marzył Dyzio? (o waniliowym kremie, lodach malinowych, ciastkach, czekoladowym torcie).
5. Dlaczego miał takie słodkie skojarzenia? – swobodna wypowiedź dziecka.
6. Rozmowa z dzieckiem na temat jego marzeń (dlaczego takie, które są najważniejsze, itd.).

7. Opisujemy chmury przedstawione na obrazach.
A. Zwrócenie uwagi na kształt chmur – co przypominają, do czego są podobne.
B. Zwrócenie uwagi na kolorystykę obrazów.
C. Jakie emocje, doznania wywołują u odbiorcy.

8. Z wcześniej przygotowanej rozsypanki wyrazów układamy 3 frazeologizmy związane ze słowem ‘marzenie’. Objaśniamy ich znaczenie.

A. Marzyć o niebieskich migdałach – myśleć o czymś nierzeczywistym, nierealnym.
B. Żyć marzeniami – przekładać marzenia nad rzeczywistość.
C. Bujać w obłokach – myśleć o rzeczach nierealnych.

Podsumowanie, czyli do przemyślenia
1. Czy warto żyć marzeniami? – odpowiadamy na pytanie za pomocą argumentów potwierdzających lub przeczących. Wnioski (w formie zdań lub równoważników) zapiszemy w zeszycie.

W artykule “Wyspany mózg pracuje” Olga Woźniak porusza zagadnienie jakości i długości snu w życiu nastolatka. Tak się składa, że uczniom sen z powiek spędza…sen. Dlaczego? W organizmie człowieka funkcjonuje zegar biologiczny, który nakręcany jest cyklem światła i ciemności. Steruje nim hormon zwany melatoniną. Szczyt produkcji melatoniny przypada między godziną 2 a 4 w nocy, a nad ranem poziom produkcji stopniowo się obniża. Jednak u nastolatków ten mechanizm jest rozregulowany przez zachodzące w ich cele zmiany hormonalne, w wyniku których stan czuwania i snu przesuwa się o godzinę – dwie do przodu. Inną przyczyną mającą niekorzystny wpływ na sen młodych ludzi ma nagminna praktyka korzystania do późna z komputera czy komórki. Ekrany te emitują niebieskie światło tożsame z tym, które pojawia się o poranku, kiedy wstaje słońce. Dla mózgu jest to sygnał, by zaprzestać produkcji melatoniny, bo budzi się nowy dzień. W tym miejscu trzeba podkreślić, że melatonina ma nie tylko wpływ na sen, ale również reguluje metabolizm cukrów, wpływa na układ odpornościowy oraz bierze udział w procesach komórkowych, które chronią organizm przed nowotworami.
Brak zdrowego snu u młodych ludzi niesie także inne poważne konsekwencje. Obniża się aktywność szarych komórek, wydłuża się czas reakcji na bodźce wzrokowe, hamowane jest tworzenie się nowych połączeń nerwowych w mózgu, co jest niezbędne w procesie przyswajania nowych informacji.
Trzeba zatem walczyć ze zjawiskiem “śmieciowego snu” u młodych ludzi dla ich zdrowia.

(na podstawie artykułu Olgi Woźniak “Wyspany mózg pracuje”, w: “Psychologia dla rodziców” nr 4, maj 2019)

W jaki sposób przyjmować mikołajkowe prezenty?

Sięgnijmy po utwór “Ale prezent” Lucyny Pacuły

Chociaż na zewnątrz było ciemno i zimno, to Magda nie mogła wyleżeć w ciepłym łóżku. Chciała już iść do szkoły. Bo to przecież dzisiaj klasowe mikołajki. Podarunek dla Kasi miała już spakowany. Nie wiedziała natomiast, kto dla niej ma prezent. Przed lekcją wychowawczą pani Ania zebrała wszystkie upominki do wielkiego wora. A tuż potem do klasy wszedł św. Mikołaj, czyli wuefista pan Robert. Magda z niecierpliwością czekała na prezent. Wreszcie go otrzymała. Była to niewielkich rozmiarów paczuszka. Kiedy ją otworzyła, zobaczyła bransoletkę. A gdzie słodycze? Z furią wsunęła pudełko do plecaka. I wtedy kątem oka dostrzegła smutną minę Zosi. Bo to był prezent właśnie od niej. W domu Magda rozpłakała się. Kiedy mama zaczęła oglądać bransoletkę, nie mogła wyjść z podziwu.
– Madziu! To jest przepiękna biżuteria. Taka delikatna. Misternie wykonana. A te kwiatowe motywy są prześliczne – mówiła, nie odrywając wzroku od bransoletki.
Magda podeszła do mamy. Wzięła bransoletkę i z uwagą zaczęła się jej przypatrywać.
– Rzeczywiście, jest bardzo ładna – cichym głosem powiedziała po chwili dziewczynka.
Nazajutrz poszła do szkoły z bransoletką na ręce. Przechodząc koło ławki Zosi spostrzegła, że koleżanka leciutko się uśmiechnęła.

Porozmawiajmy z dzieckiem na temat utworu

• Dlaczego Magda spieszyła się do szkoły?
• Jaki prezent mikołajkowy otrzymała?
• Co zrobiła, kiedy zobaczyła swój podarunek?
• Jakie towarzyszyły jej emocje?
• Jak powinna się zachować?
• Jaka była reakcja Zosi?
• W jaki sposób mama Magdy odniosła się do prezentu córki?
• Co nazajutrz z podarunkiem zrobiła Magda?
• Jak zachowała się w tej sytuacji Zosia?
• W jaki sposób należy przyjmować mikołajkowe podarunki?

PODZIEL SIĘ: Tweet