Lekcje prowadzone są przez Skype’a. Potrzebna jest kamerka – może być taka jak w laptopie. Lekcja trwa 60 minut, ale może też 45 – to zależy od tego, ile czasu uczeń da radę skupić się i skoncentrować.
Podczas lekcji czytamy teksty, rozwiązujemy zadania i ćwiczenia.
Zadania i ćwiczenia albo przesyłam wcześniej pocztą (można je przed lekcją wydrukować), albo – bezpośrednio na Skype’a.
Prace pisemne uczeń przesyła na adres poczty elektronicznej (mail@polski-online.pl) Nauczyciel sprawdza zadanie, pisze komentarz i odsyła do ucznia.
Lekcje mogą obejmować bieżący materiał z języka polskiego i/albo przygotowanie do egzaminu klasyfikacyjnego.
Możemy także przygotować scenariusze zajęć lekcyjnych dla rodziców.

Przykładowy scenariusz

Julian Tuwim “Dyzio marzyciel”

Materiały, czyli co potrzebujemy przygotować
wiersz Juliana Tuwima “Dyzio marzyciel” (może też być nagranie utworu), kartki z bloku rysunkowego lub technicznego, nożyczki, kredki, flamastry, farby, papier kolorowy, klej, zeszyt, długopis, reprodukcje obrazów – Konrad Krzyżanowski “Chmury w Finlandii”, Mondrain Piet “Czerwone chmury”

Przebieg zajęć, czyli jak można omówić temat
1. “Wykonujemy łąkę” – wycinamy z kartek trawę, kwiaty, malujemy kredkami, farbami, flamastrami, wyklejamy kolorowym papierem. Tak wykonaną plastyczną pracę umieszczamy na dywanie lub podłodze. Jeśli dziecko chce, może się na tej “łące” położyć.

2. Czytamy wiersz Juliana Tuwima “Dyzio marzyciel” lub słuchamy nagrania tekstu.
3. Opisujemy krajobraz, na tle którego marzył Dyzio (błękitne niebo, obłoczki płynące, złociste, pierzaste).
4. O czym marzył Dyzio? (o waniliowym kremie, lodach malinowych, ciastkach, czekoladowym torcie).
5. Dlaczego miał takie słodkie skojarzenia? – swobodna wypowiedź dziecka.
6. Rozmowa z dzieckiem na temat jego marzeń (dlaczego takie, które są najważniejsze, itd.).

7. Opisujemy chmury przedstawione na obrazach.
A. Zwrócenie uwagi na kształt chmur – co przypominają, do czego są podobne.
B. Zwrócenie uwagi na kolorystykę obrazów.
C. Jakie emocje, doznania wywołują u odbiorcy.

8. Z wcześniej przygotowanej rozsypanki wyrazów układamy 3 frazeologizmy związane ze słowem ‘marzenie’. Objaśniamy ich znaczenie.

A. Marzyć o niebieskich migdałach – myśleć o czymś nierzeczywistym, nierealnym.
B. Żyć marzeniami – przekładać marzenia nad rzeczywistość.
C. Bujać w obłokach – myśleć o rzeczach nierealnych.

Podsumowanie, czyli do przemyślenia
1. Czy warto żyć marzeniami? – odpowiadamy na pytanie za pomocą argumentów potwierdzających lub przeczących. Wnioski (w formie zdań lub równoważników) zapiszemy w zeszycie.

Wakacje minęły jak z bicza strzelił. I przed nami początek kolejnego roku szkolnego. Najpierw były emocje związane z zakupem potrzebnych przyborów. Zwłaszcza opanowały w głównej mierze tych rodziców, których dziecko rozpoczęło naukę w pierwszej klasie. Bo z moich obserwacji wynika, że im starsze, to mniej uwagi poświęca na przygotowania do szkoły. Poza tym obecnie jest dość szeroki, a nawet obfity, wybór szkolnych akcesoriów, toteż te zakupy nie są aż tak uciążliwe i czasochłonne.
Jednak emocje są i to z różnych powodów. Najpierw plan lekcji. Dobrze jeśli jest gotowy, a nie zmieniany co parę dni. Stały podział godzin pozwala zaplanować dodatkowe zajęcia.
Kiedy ogarniemy logistykę, czyli mówiąc najprościej ustalimy, kto dowozi dziecko do szkoły, ze szkoły, na zajęcia pozalekcyjne, z zajęć do domu, mamy już połowę pracy za sobą.
Pora przejść do następnego etapu, czyli uzgodnieniu, w jakim zakresie pomagać dziecku w odrabianiu przez niego lekcji. I dociera do nas, że kolejne tygodnie upłyną nam na wytężonej pracy, a najbliższe wolne dni to odległa melodia przyszłości. A my często czujemy się jak na rozpędzonej karuzeli.
Ale nie dajmy się zwariować. Każdy dzień, który minie, nie powróci. Dzieci szybko dorastają i ani się obejrzymy, a już będą zajęte swoimi sprawami, zbudują własny świat, do którego niechętnie, o ile w ogóle, nas wpuszczą.
Obowiązki trzeba wypełniać. Szukajmy złotego środka, żeby życie rodzinne kwitło nie tylko od święta, ale każdego dnia.
Zdaję sobie sprawę, że to nie jest proste. Ale warto spróbować. Wymyślić fajny pomysł na spędzanie czasu. Filmowy wieczór w piątki. Piżamowe przedpołudnie w sobotę. Niedzielny spacer. Mieć chociaż trochę czasu na nicnierobienie. Bo jak mówił Kubuś Puchatek z takiego nic, może narodzić się coś fajnego.

Co można zrobić, aby dobrze czuć się w klasie?

Sięgnijmy po wiersz Hanny Łochockiej “Nasza pani się cieszy”

Gdy nikt nie spóźnia się do szkoły,
gdy raźnie z teczką każdy spieszy,
gdy każdy grzeczny jest, wesoły
wtedy się nasza pani cieszy.

Gdy widzi czysty, ładny zeszyt,
gdy ktoś na piątkę odpowiada
wtedy się nasza pani cieszy
i uśmiechnięta jest, i rada.

Gdy przyjaźń, zgoda zapanuje
wśród hałaśliwej szkolnej rzeszy,
gdy nie ma kłótni, dąsów, bójek
wtedy się nasza pani cieszy.

A gdy się cieszy, no to właśnie
tak jakby słońce zaświeciło:
jakoś jest w klasie cieplej, jaśniej,
jakoś serdecznie jest i miło.

Porozmawiajmy z dzieckiem na temat utworu

• Kim jest ‘nasza pani’?
• Co sprawia jej radość?
• Jaka jest wtedy atmosfera w klasie?
• Jakie powinien mieć cechy nauczyciel?
• Która z tych cech jest, według Ciebie, najważniejsza?
• Jakie zachowanie koleżanek/kolegów uważasz za niemiłe?
• Co można zrobić, aby w klasie była sympatyczna atmosfera?