Język polski, gimnazjum

Kto pyta, nie błądzi, czyli jak kupować prezenty

Przez cały rok czekamy na ten miesiąc. Jaki? Oczywiście – grudzień. Bo to i mikołajki i Boże Narodzenie. A to oznacza jedno – obdarowywanie się prezentami. Trzeba jednak pamiętać, że kupowanie i wręczanie upominków to sztuka. Jak uniknąć gafy i sprawić, żeby obdarowana przez nas osoba była zadowolona?

• Starajmy się nie powtarzać w prezentach, czyli przykładowo nie kupujmy mamie kolejnej rzeczy do kuchni.
• Babci, która codziennie uprawia nordic walking nie podarujmy ciepłego pledu.
• Cioci nie kupujmy kosmetyków pielęgnacyjnych o działaniu przeciwzmarszczkowym.
• Tacie nie dajmy skarpetek.
• Siostrze, która jest wegetarianką nie ofiarujmy książki kucharskiej z przepisami na pyszne dania mięsne.
• Prezenty możemy też sporządzić samodzielnie, ale musimy pamiętać, żeby były niebanalne i wykonane estetycznie.
• I na koniec, elegancko opakujmy prezenty, ale też w taki sposób, by obdarowana nim osoba nie miała problemu z ich rozpakowaniem.

Kim będę? Zawód: specjalista od energii odnawialnej

Czym zajmuje się specjalista od energii odnawialnej?
Zakres jego działania jest dosyć szeroki. Bada wpływ obiektów energetycznych na środowisko, opracowuje plany związane z energią odnawialną, projektuje i wytwarza instalacje sanitarne i grzewcze, wyposaża w systemy energetyki odnawialnej, np. kolektory słoneczne, kotły na biomasę.

Dla kogo ten zawód?
Jest to praca dla osób o umyśle analitycznym, które potrafią przygotowywać skomplikowane projekty oraz czuwać nad ich wdrożeniem. W tym zawodzie sprawdzą się osoby mające zdecydowany charakter, gdyż wiele projektów związanych z energią odnawialną wymaga umiejętności przekonywania przyszłych użytkowników.

Jak zdobyć zawód?
W liceum dobrze jest wybrać klasę o profilu matematyczno-przyrodniczym. Ten kierunek można studiować na uczelniach politechnicznych. Ale do tego zawodu prowadzą też inne takie jak mechatronika, energetyka czy elektrotechnika.

Kartki z pamiętnika Danki

1 listopada, niedziela
Wszystkich Świętych. Od rana byliśmy na grobach. Po południu czytałam książkę „Jesień liścia Jasia”. Wzruszająca opowieść o przemijaniu i śmierci.

9 listopada, poniedziałek
Widziałam Maćka. Szedł chodnikiem z dziewczyną, chyba niewidomą. Byłam tak zszokowana ich widokiem, że zamiast podejść i zwyczajnie się przywitać, wpadłam jak huragan do sklepu spożywczego i przy okazji zrzuciłam z półki kilka słoików z marynowaną papryką. Oczywiście musiałam zapłacić za wyrządzone szkody. Teraz już wiem, dlaczego Maciek nie telefonował do mnie.

18 listopada, środa
Nowa pani od matematyki jest bardzo miła. Nie krzyczy na nas, jasno tłumaczy materiał, no i … uśmiecha się. Powiedziała też, że może nie jestem wybitnie uzdolniona matematycznie, to mam potencjał. Bardzo mnie to podbudowało i wróciłam do domu jak na skrzydłach.

27 listopada, piątek
Andrzejkowe spotkanie w klubie. Poszłam tam z kilkoma koleżankami i kolegami. Kiedy w czwartek powiedziałam o tym rodzicom, to zrobili mi awanturę. Oni myślą, że w klubach bywają tylko krwiożercze istoty. Wiem, że trzeba na siebie uważać i być ostrożnym. Wróciłam do domu o 21.00. Cała i zdrowa.

POLECAMY
„Z innej bajki”

Czasami zdarza nam się o kimś powiedzieć, że jest z innej bajki. To znaczy, że nie zawsze rozumiemy jego poglądy, zachowanie. Taka osoba jest odmienna od naszych wyobrażeń.
I taka jest główna bohaterka Delilah McPhee. Ma piętnaście lat i jest z innej bajki niż dziewczyny w jej wieku. Nie ma przyjaciółek, oprócz Jules. Nie interesuje się modą, kosmetykami, za to namiętnie czyta książki a właściwie jedną. Bajkę dla dzieci. Książka wciągnęła ją. Nastolatka utożsamiła się z głównym bohaterem tej historii, księciem Oliverem, który tak jak ona wychowuję sie bez ojca. Jest tylko jedna różnica. Ojciec Olivera, król Maurycy, poległ w bitwie, a ojciec Delilah zostawił rodzinę, kiedy córka miała dziesięć lat.
Delilah żyje na pograniczu dwóch światów, realnego i bajkowego. Bez pamięci zakochała się w księciu. I może nie byłoby w tym nic dziwnego, bo każda, no prawie każda, dziewczyna marzy o swoim księciu z bajki. Jednak bohaterka chce, aby Oliver znalazł się w jej świecie. Także i księciu nie podoba się rzeczywistość, w której żyje. Bo cóż się okazuje. Bajkowy świat nie jest taki, jak nam się wydaje. Zmienia się, kiedy czytelnik zamknie książkę. I wtedy bajkowe postacie żyją inaczej, nie odgrywają ról przypisanych im przez autorkę książki.
Jest to powieść o poszukiwaniu zrozumienia i bratniej duszy. O pierwszej miłości, może naiwnej i wyidealizowanej, ale na pewno ważnej. Na uwagę niewątpliwie zasługuje też szata graficzna. Innym kolorem czcionki zapisana jest historia Delilah, a innym – księcia Olivera. (Jodi Picoult, Samantha van Leer, „Z innej bajki”, tłum. Magdalena Moltzan-Małkowska, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2013).

Wiedza w pigułce

Kim był Sylwester II?
Był papieżem, pontyfikat którego miał miejsce w latach 999-1003. Zajmował się także filozofią i matematyką. Rozpowszechnił w Europie cyfry arabskie oraz system dziesiętny. Skonstruował zegar wahadłowy z kręcącą się tarczą oraz kilka instrumentów muzycznych. Kolekcjonował manuskrypty czyli rękopisy. Był wybitnym uczonym tamtych czasów.

Kiedy obchodzono Nowy Rok?
Nowy Rok nie zawsze rozpoczynano 1 stycznia. A oto garść przykładów. Starożytni Egipcjanie za początek roku uważali wylew Nilu, co następowało zawsze w środku lipca. Starożytni Grecy Nowy Rok obchodzili przeważnie w lipcu, ale nie tylko, bo i w innych miesiącach letnich także. Starożytni Rzymianie rozpoczynali Nowy Rok w marcu. Żydzi świętują Nowy Rok we wrześniu lub w październiku. Pierwsi chrześcijanie święcili Nowy Rok w dniu 6 stycznia, później przełożyli to święto na dzień przesilenia zimowego, czyli na 25 grudnia. Aż wreszcie ustalono, że Nowy Rok obchodzony będzie w oktawę narodzin Jezusa, czyli 1 stycznia.

Jaka jest Mleczna Grota?
Jest to niewielki kościół znajdujący się w Betlejem, niedaleko Groty Narodzenia Pańskiego. Budowla została wzniesiona z kamienia. Jej ozdobą są m.in. posadzki mozaikowe. Z tym miejscem związana jest następująca legenda. Matka Boska w drodze do Egiptu zatrzymała się tutaj, aby nakarmić Syna. Kilka kropli spadło na skałę i ta w jednej chwili stała się mlecznobiała.

Jaki jest renifer?
Renifer zamieszkuje tereny tundry. Ma grube futro, które chroni go przed mrozem. Latem kolor sierści jest szarobrązowy a zimą białawy. Dzięki szeroko rozstawionym racicom może dość łatwo poruszać się po śniegu. Żywi się trawą, porostami a nawet zmarzniętym pokarmem. Cechą charakterystyczną jest okazałe poroże. W tradycji renifery tworzą zaprzęg ciągnący sanie św. Mikołaja. Najbardziej znanym zwierzęciem z tego orszaku jest Rudolf, który znajduje się na czele zaprzęgu.

Od ucha do ucha, czyli humor z zeszytów szkolnych

Metale szlachetne to takie, które znano już za panowania szlachty.

Układ oddechowy przechodząc przez nos i gardło wpada do żołądka.

W zimie piękno przyrody przykryte jest śniegiem.

(źródło: „Pegaz na biegunach”)