Język polski, szkoła podstawowa

Kto pyta, nie błądzi, czyli jak nie nudzić się podczas podróży

Podróż pociągiem, autokarem czy samochodem jest przyjemna, ale pod pewnym warunkiem, że nie trwa zbyt długo. Niestety, największą zmorą podróżujących na długich dystansach jest NUDA. Ile czasu można patrzeć przez okno i podziwiać krajobraz. Także i inni, podróżujący tym samy środkiem lokomocji, też nie muszą zapewnić ci rozrywki. Co zrobić, żeby podróż upłynęła w miłej atmosferze i nie stała się stresującym przeżyciem?
• Walizki, plecaki będą schowane w bagażniku samochodu lub autokaru. W takiej sytuacji do małego podręcznego plecaka spakuj kilka rzeczy, które przydadzą się podczas jazdy, jak np. bilet, legitymację szkolną, portfel, chusteczki higieniczne, chusteczki nawilżone, ewentualnie stosowne medykamenty przeciwko chorobie lokomocyjnej.
• Podczas podróży można podjadać drobne przekąski, jak np. jabłka, banany, paluszki, kanapki.
• Nie należy spożywać intensywnie pachnących potraw, tłustych chipsów czy gazowanych napojów.
• Jeśli jedziesz samochodem lub autokarem co jakiś czas zatrzymacie się na parkingu. Skorzystaj wtedy z toalety, rozprostuj nogi.
• Podróżując, nie spoglądaj co chwilę na zegarek, bo na pewno w ten sposób nie przyspieszysz końca podróży, a tylko będziesz bardziej poirytowany.
• Aby nie nudzić się, poczytaj książkę, ciekawe czasopismo, posłuchaj e-booków, rozwiąż rebusy, krzyżówki.

Bajki-pomagajki „W autokarze nie jesteś sam”

Był słoneczny poranek. Uczestnicy obozu harcerskiego czekali na parkingu przed budynkiem harcówki na przyjazd autokaru. Wreszcie jest. Podjechał. Kiedy autobus zatrzymał się, harcerze ruszyli w jego kierunku, bo każdy chciał zająć odpowiednie dla siebie miejsce. Udało się. Autokar odjechał. Wewnątrz pojazdu panował gwar nie do opisania. Marek i Rafał głośno słuchali muzyki. Kasia opowiadała siedzącym wokół koleżankom fabułę filmu komediowego i co chwilę słychać było salwy śmiechu. Krzyś nie mógł zdecydować się, gdzie ma usiąść, toteż co jakiś czas przemieszczał się w poszukiwaniu dogodnego dla siebie miejsca. Antek, który w domu nie miał czasu zjeść śniadania, postanowił posilić się podczas podróży. Niestety, oblał sokiem pomarańczowym Ewelinę, która okropnie na niego nakrzyczała. W nasilającym się hałasie pan kierowca musiał nie tylko kierować autobusem, ale też bardzo często spoglądał do lusterka, kontrolując sytuację. Wreszcie drużynowa zabrała głos.
– Wasze zachowanie jest nie tylko niegrzeczne – zaczęła. – Narażacie na niebezpieczeństwo nie tylko samych siebie, ale też kierującego pojazdem – dokończyła.
Tymi słowami zawstydziła uczestników podróży, którzy jako harcerze przyrzekali, że będą wzorem dla innych. W autokarze zrobiło się cicho jak makiem zasiał.

Warto przeczytać książkę „Kapelusz za 100 tysięcy”

„Oficjalnie jestem Krystyna Cuchowska, lecz koledzy nazywają mnie – Dziewiątka. Morowo, co? Byłam bowiem szefem gangu (…) i ośmiu starszych ode mnie szczeniaków słuchało mnie jak własnej matki”. Z książką, która ma taką bohaterkę, nie sposób się nudzić. Za sprawą przypadku odważna, zaradna i skora do natychmiastowego działania 12-latka przeżywa niesamowitą wakacyjną przygodę. Wciela się w rolę detektywa i wprowadza w życie śmiałe pomysły, próbując wyjaśnić tajemnicę kapelusza wartego 100 tysięcy. (Adam Bahdaj „Kapelusz za 100 tysięcy”, Literatura).

Warto obejrzeć film „Tarzan. Król dżungli”

Reżyser: Reinhard Klooss
Gatunek: animowany, przygodowy, familijny
Rok produkcji: 2014
O czym jest film?
Sympatyczna małpa Kala znajduje w dżungli opuszczone ludzkie niemowlę. Mimo początkowej nieufności stada, postanawia zaopiekować się dzieckiem. Chłopiec dorasta pod okiem górskich goryli jako jeden z nich, powoli ucząc się praw dżungli. Pod ich opieką wyrasta na silnego młodego mężczyznę, znanego jako Tarzan. W wieku 14 lat po raz pierwszy spotyka innego człowieka: Jane Porter, piękną i odważną nastolatkę, która wraz ze swoim ojcem odwiedza Afrykę. Ten dzień na zawsze zmieni życie chłopaka. Zapragnie zrozumieć, kim jest, a przede wszystkim znów spotkać niezwykłą Jane. Nie spodziewa się, że wkrótce jego czworonożni przyjaciele znajdą się w niebezpieczeństwie, przed którym tylko on będzie mógł ich obronić.

Wiedza w pigułce

Kim był Rene Caillie?
Rene Caillie był Francuzem, żył w latach 1779-1838. Kiedy na początku lat dwudziestych XIX wieku paryskie Towarzystwo Geograficzne wyznaczyło wysoką nagrodę dla pierwszego Francuza, który udałby się do miasta Timbuku i powrócił, wyzwania podjął się, pochodzący z ubogiej rodziny, Rene Caillie. Timbuku było to legendarne miasto słynące z bogactw i pałaców, położone w południowo-zachodniej Afryce. Podróż rozpoczęła się w 1824 roku i trwała cztery lata. Podczas wyprawy Caillie uczył się języka arabskiego, poznawał religię muzułmańską, ale też zmagał się z malarią i szkorbutem. Po dotarciu do Timbuku, Caillie przeżył ogromne rozczarowanie, gdyż miasto było zaniedbane i brudne. Po powrocie do Francji, Rene Caillie otrzymał główną nagrodę.

Co to jest Świat Solnych Skał?
Świat Solnych Skał to przygodowo-edukacyjny park tematyczny, znajdujący się w Centrum Aktywnego Wypoczynku w Borku (miejscowość położona jest niedaleko Bochni w województwie małopolskim). Na tym terenie zobrazowana została droga, jaką pokonywała w dawnych czasach sól od wydobycia po port morski
Park ma formę placu zabaw. Składa się z trzynastu budowli, które przedstawiają m.in. wioskę górniczą, zamek żupny, osadę kupiecką, statek do przewozu soli. Atrakcją tego miejsca są także park linowy, stadnina koni, ścianka wspinaczkowa, tor do jazdy na quadach, mini zoo.

Jaka jest Krzywa Wieża w Pizie?
Piza to miasto w Toskanii, w środkowych Włoszech. W połowie XII wieku rozpoczęto budowlę nowej dzwonnicy miejskiej, które zaczęła się przechylać, zanim jeszcze została ukończona. Powodem tego była zbyt miękka gleba, która nie mogła utrzymać tak ciężkiej budowli. Krzywa Wieża zbudowana została z białego marmuru, liczy osiem kondygnacji i mierzy 54,98 metrów wysokości. Współcześni inżynierowie bardzo intensywnie pracowali, aby budynek nie uległ zawaleniu.

Jakie były zabawy dzieci w latach 70. XX wieku?
Dzieci wolny czas spędzały na zabawach, które obecnie zostały zapomniane. Popularne były takie zabawy jak np. strzelanie z procy, gra w klasy, skakanie w gumę, podchody, zabawa w chowanego, budowanie „bazy” na podwórku. Ważnym miejscem na osiedlu był trzepak, gdzie wokół niego kwitło życie towarzyskie.

Od ucha do ucha, czyli humor z zeszytów szkolnych

Architektura grecka charakteryzuje się ruinami.

Rozróżniamy południki i północniki.

Podhale słynie z górali i owczej wełny.

(źródło: „Pegaz na biegunach”)