DLA RODZICÓW

Jak spędzić święta?

Podłogi wypastowane, barszcz ugotowany, karp usmażony, ciasto upieczone, choinka przystrojona. Można zacząć rodzinne świętowanie. I tu pojawia się pytanie. Jak spędzić te święta? Chcemy, żeby ten piękny czas, jakim jest Boże Narodzenie, pozostał na długo w pamięci całej rodziny.

Atmosferę świętowania może nieco nadwyrężyć nietrafiony prezent. Jak tego uniknąć? Na początku grudnia możecie całą rodziną usiąść przy stole i przygotować list. Niech każdy napisze, co chciałby otrzymać pod choinkę, przykładowo dziesięć rzeczy, spośród których Gwiazdka wybierze kilka. Każdy, nawet najmniejszy, podarunek można osobno zapakować. Inna metoda to pytanie wprost. Można każdego domownika zapytać, co chciałby otrzymać w wigilijny wieczór. Prezenty mogą mieć różną formę. Przykładowo, rodzinne wyjście na koncert lub widowisko. Celebrujcie też wspólne chwile. Bez pośpiechu, przy pomarańczowej herbacie z goździkami rozmawiajcie, żartujcie, bawcie się. Zróbcie sobie popołudniowy maraton i obejrzyjcie bożonarodzeniowe filmy. To nieważne, że wiemy, jak się skończy fabuła, istotne jest, że będziecie je oglądać wspólnie, siedząc na kanapie i zajadając pyszny makowiec. Jeśli lubicie gry planszowe, to dobry czas, aby zagrać w „chińczyka” czy „grzybobranie”. A może w scrable? Wybierzcie się na spacer do parku. Jak twierdzą niektórzy spacer wśród drzew obniża znacznie poziom kortyzolu, czyli hormonu stresu, rośnie zaś liczba komórek, które tworzą nasz układ odpornościowy, czyli ten zapobiegający chorobom. Może warto też ograniczyć liczbę gości przewijających się przez dom. Bo dobrze jest mieć znajomych i przyjaciół, ale warto spędzić ten szczególny czas tylko wśród najbliższych. Oczywiście, nikt nie ma recepty na idealne święta. Najważniejsze, aby przez te parę dni pobyć ze sobą bez pośpiechu i zgiełku dnia codziennego.

POLECAMY „Potworek”

Czym jest zabawa i czemu służy? Na pewno rozrywce. Ale nie ośmieszaniu. Andrzej jest jedynakiem. Zawsze marzył, żeby mieć psa, ale jego tata nie zgadzał się. W wakacje pojechał z mamą nad morze. Tam spotkał czteroletniego chłopca, którego ot, dla zabawy nazwał Potworkiem. Imponowało mu, że malec zapatrzony jest w niego. Chcąc nie zostać wyśmianym przez kolegów, że zadaje się z takim szkrabem, popisuje się przed nimi, traktując Potworka jak…psa.
„Zagwizdał, jak gwiżdże się na psa, i zawołał:
– Potworek! Do nogi!
Potworek natychmiast przydreptał. A Andrzeja nosiło. Potworek wykonywał rozmaite rozkazy sprawnie, ochoczo. Dzieciaki turlały się ze śmiechu. Andrzej puchł z dumy”.
Jest to niewielkich rozmiarów utwór o tym, że dla własnego dobrego samopoczucia, zaimponowania innym, nie należy nikogo ośmieszać. Dobra zabawa polega nie na tym, że tylko sami czerpiemy radość z zabawy, a nasz kolega jest wytykany palcami. Świetna zabawa to taka, że nikt nie czuje się wyszydzany, poniżany. Bo należy bawić się z kimś a nie kimś. (Marta Tomaszewska „Potworek” w: „Poczytaj mi mamo. Księga szósta”, Nasza Księgarnia 2015).